Ήταν 9 Οκτωβρίου 1984 όταν ο Steve Jobs πήγαινε σε πάρτι γενεθλίων ενός εννιάχρονου παιδιού. Τον είχε καλέσει ο δημοσιογράφος David Scheff, ο οποίος εκείνη την ώρα ολοκλήρωνε ένα άρθρο για το παιδί-θαύμα των υπολογιστών Apple.
Δεν ήταν όμως ο Jobs ο διασημότερος προσκεκλημένος, αφού ανάμεσα στους καλεσμένους βρίσκονταν οι Walter Cronkite, Andy Warhol, Keith Haring, Louise Nevelson, John Cage, Harry Nilsson και η Yoko Ono.
Παρά την πρόσκληση της τελευταίας στιγμής, ο Jobs είχε προλάβει να φέρει ένα δώρο για τον μικρό Sean Lennon. Κατά τη διάρκεια του πάρτι και λίγες ώρες μετά το σερβίρισμα της τούρτας, ο Jobs τον ρώτησε αν ήταν έτοιμος να ανοίξει το δώρο.
Ήταν ένας υπολογιστής Macintosh, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς και το μηχάνημα ήταν από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες προσωπικών υπολογιστών Apple που υπήρχαν στην αγορά. Ο Jobs εγκατέστησε τον υπολογιστή στο πάτωμα του δωματίου του Lennon και του έδειξε πως να χρησιμοποιεί το ποντίκι, ανοίγοντας το πρόγραμμα MacPaint.
Το αγόρι ενθουσιάστηκε με το πρόγραμμα, σκιτσάροντας αρχικά μερικά απλά σχήματα και στη συνέχεια προχωρώντας με πιο περίπλοκα εργαλεία.
Οι δύο ζωγράφοι, ο Warhol και ο Haring, μπήκαν στο δωμάτιο και εντυπωσιάστηκαν από τον υπολογιστή. «Τι είναι αυτό; Κοίταξε αυτό Keith, είναι φανταστικό». Λίγα λεπτά αργότερα, ο Warhol κάθισε στον υπολογιστή και άρχισε να κουνάει το ποντίκι στον αέρα. Τότε ο Jobs πήρε το χέρι του και το τοποθέτησε στη σωστή θέση και έτσι ο Warhol ζωγράφισε έναν κύκλο.
Εκείνο το βράδυ, ο Warhol κατέγραψε το γεγονός στο ημερολόγιό του. Είχε πει στον Jobs ότι ένας άνδρας τον αναζητούσε συνέχεια, προσπαθώντας να του πουλήσει έναν Macintosh, αλλά ο Warhol ποτέ δεν ανταποκρίθηκε. Τότε ο Jobs απάντησε «Ναι εγώ ήμουν, ο Steve Jobs. Υπάρχει μόνο σε ασπρόμαυρο αλλά σύντομα θα τον κάνουν έγχρωμο»
Γοητευμένος από μια ενδεχόμενη μορφή τέχνης με τη βοήθεια του υπολογιστή, ο Warhol συμφώνησε το 1985 να γίνει το πρόσωπο που θα διαφήμιζε τον Commodore, το νέο μοντέλο υπολογιστή της εταιρίας Amiga 1000, και ανταγωνιστή της Apple.
Με ασύλληπτες για την εποχή δυνατότητες πολυμέσων η Amiga μπορούσε να εμφανίσει στην οθόνη μέχρι και 4.096 χρώματα ταυτόχρονα, όταν οι περισσότερες οθόνες εκείνη την εποχή ήταν στην κλίμακα του γκρι.
Εκείνο το βράδυ του Οκτωβρίου 1984, όταν ο Jobs έδειξε για πρώτη φορά στον Warhol πώς να χρησιμοποιήσει το πρόγραμμα χρωμάτων του υπολογιστή, ο καλλιτέχνης αισθάνθηκε σαν ένα ψάρι έξω από το νερό. «Ένιωσα τόσο γέρος και τόσο έξω απ’ αυτό με αυτόν τον ευφυή νεαρό άντρα που είχε βοηθήσει στην εφεύρεση του», έγραψε.
Ο Warhol όμως δεν άργησε να εξοικειωθεί με την τεχνολογία και αυτό τον καθιστά από τους πρώτους καλλιτέχνες που εργάζονταν σε έναν υπολογιστή – προαναγγέλλοντας μια νέα γενιά καλλιτεχνών που θα μεγάλωναν με τα προγράμματα MacPaint και Microsoft Paint.
Στα αρχεία του μουσείου Andy Warhol βρέθηκαν περίπου 40 floppy discs που κανείς πάνω από 30 χρόνια δεν είχε μπει στη διαδικασία να εξετάσει το περιεχόμενο τους.
Ο Commodore είχε πτωχεύσει το 1994 και η τεχνολογία πρόσβασης στις δισκέτες και τα προγράμματα ήταν εντελώς παρωχημένη. Μια ειδική ομάδα εμπειρογνωμόνων κατάφερε να εξάγει από αυτές τις, φθαρμένες από τον χρόνο, δισκέττες 28 ψηφιακά έργα – συμπεριλαμβανομένης και της εκδοχής του Venus του Sandro Botticelli (1490) με τα τρία μάτια, της σούπας Campbell, και μια αυτοπροσωπογραφία.
Τα αρχεία κατά τα σημερινά πρότυπα είναι μικροσκοπικά, περίπου 200 με 300 pixels αλλά βοήθησαν τους ειδικούς να αποκαλύψουν μια νέα όψη στην πρακτική του ήδη πρωτοποριακού καλλιτέχνη.
